بارها شاهد بودم که در خیابان با کودکان رفتار نامناسب رخ می دهد و خب گاهی هم اسمش را دلسوزی میگذارند و گاهی بدتر از آن نامش تربیت می شود.
اما اگر ما از خودمان شروع کنیم که با کودکان ازرافمان درست برخورد کنیم و به آنها احترام بگذاریم فارغ از سنی که دارند حتما ثمر بخش خواهد بود.چه بسا بارها شاهد محبت بی دریغ کودکان بوده ام و همچنان که از کودکان همراهی پر محبت و بی کینه را یاد می گیرم.
اما چگونه می شود که از کودکان و حقوق شان آگاهی پیدا کنیم و چقدر اهمیت دارد به دیدگاه و تفکری که از ابتدا ما با طان بزرگ شده ایم بیتگی دارد،گاهی لازم داریم درونمان را پالایش کنیم و مدام به این فکر می کنیم که ما حقوق کودکان را رعایت می کنیم ولی دیگران رعایت نمی کنند.حقوق کودکان یعنی در خیابان تشویش و ناامنی ایجاد نکنی تا کودک راحت تردد کند،حقوق کودک یعنی وقتی میخواهد از خط عابر پیاده عبور کند تو گلزت را کم کنی و پابت را روی ترمز بگذاری،حقوق کودک یعنی به جای ترساندن کودک فامیل و آشنا با او دوست شوی.