کتاب اولین منبع معتبر برای رشد انسان است.زیرا یک تفکر و اندیشه ، بصورت کامل در کتاب خوانده می شود.سپس در رابطه با مطالب آن کتاب تصمیمات روشنی در ذهن گرفته می شود.

در واقع کتاب مزایای بسیار زیادی دارد.در قیاس با حرف های نصفه و نیمه ای که در اینستاگرام می شنویم.یا متن هایی که در کانال ها و گروه های تلگرام گذاشته می شوند.

در واقع مطالب تلگرام و اینستاگرام مثل میان وعده هایی هستند که ما را از وعده ی اصلی ذهن یعنی کتاب و کتابخوانی باز می دارند.

اطلاعات نصفه و نیمه که در ذهن وارد می شوند،باعث می شود که ما هم افکار نصفه و نیمه ای در ذهنمان شکل بگیرد.و حتی گاهی تصمیماتی بر اساس همین نصفه و نیمه هایی که ورودی ذهن شده اند ،بگیریم.

در واقع در زمان اوج مصرف اینستاگرام و تلگرام،کتاب به گوشه ای سپرده شد.حتی بهتر بگویم به فراموشی سپرده شد.زیرا ذهن راحت طلب،خواندن نیم بندهایی از مطالب تلگرام را کافی دانسته است.از اصل آموزش و یادگیری ذهن یعنی کتاب،عقب مانده است.

به شخصه تا قبل از آمدن تلگرام و اینستاگرام،هرروز حتما ساعتی را به مطالعه اختصاص می دادم.اما پس از آمدن این دو و پیوستن به انواع کانال ها ،کتاب نخواندن خود را توجیح کرده بودم.

اما خب نخواندن کتاب باعث شد ازاندیشه هایی که در من برای رسیدن به خواسته هایم رو رشد بود،فاصله بگیرم.حتی خودم هم آگاه نبودم که رشد درونی ام کاهش یافته است.

دوسال به این منوال گذشت،تا روزی که خودم را ارزیابی کردم.دیدم ای وای دنبال کردن کانال های تلگرام،و از هر دری کلامی خواندن،من را از ذهنی منسجم و دقیق به یک افکار مردد و چهل تیکه رسانده است.

بله این قدرت پنهان تلگرام و اپلیکیشن هایی از این دست بود.قدرت تمرکز ،شوق خواندن و انسجام افکار را در من تضعیف کرد.

قدرتی بود که خودم به این فضا بخشیده بودم.پس باید خودم را جمع می کردم.دوباره رو آوردم به کتاب و کتابخوانی.

این بار اپلیکیشن هایی همچون کتابره و فیدیبو را نصب کردم تا ساعاتی که می خواهم توی گوشی سر کنم.در وادی کتابخانه ی مجازی ام بگذرد.

حالا از خودم رضایت دارم.ذهنم دارد به روال بهتر شدن پیش می رود.به تمرکزی که داشته ام،به رسیدن به خواسته هایی که کمرنگ شده بودند.

پس تصمیم گرفتم همیشه منبع اولم را کنارم داشته بودم،یار مهربانم کتاب را.

می خواهم همیشه یادم بماند،کتاب همیشه منبع اول آموختن است.