به خودت فرصت تغییر بده …

اسفندماه بود که اینستاگرام خودم را پاک کردم.طی ۶ ماه از ۴۰۰ فالور به یک کا رسیدم.خب برایم خیلی شیرین بود.

اما تلخی هایی هم داشت که باعث می شد ریشه های روانم مورد آسیب قرار بگیرند.تلخی ، جان آدمی را می گیرد.

من در اینستاگرام مدام خودم را مورد مقایسه قرار می دادم.دچار وسواس در رابطه با خودم و نوشتن شدم.

سعی کردم با خودم مدارا کنم.اما بی فایده بود.عطایش را به لقایش بخشیدم و اینستاگرام را پاک کردم.

البته نمی توانم از اتلاف وقت خودم چشم پوشی کنم، وقت زیادی را در اینستاگرام بیهوده می گذراندم…

البته من می خواهم یک مطلب دیگر را عنوان کنم …

زمانی که اینستاگرامم را پاک کردم، انتظار داشتم خیلی سریع در من تغییرات جدید رخ بدهد.

مثلا از وقتم استفاده بهتری داشته باشم.
روی برنامه هایی که برای خودم چیده بودم ، دقیق تر شوم .
تمرکزم بهتر شود.

و آنچه که می خواستم با حذف اینستاگرام بدست بیاورم محقق شود.

هفته ی اول منتظر بهتر شدن بودم . در واقع سطح انتظارم بالا بود … می خواستم سریع رخ بدهد.مثل روشن کردن یک لامپ با زدن کلید پریز…

اما حالا که نگاه می کنم از زمان پاک کردن اینستاگرام ، از ماه دوم روندی که خواستم با تلاش محقق شد…

در واقع گاهی ما مسیر را درست انتخاب می کنیم ، بهایی که لازم است برایش می پردازیم… اما در راستای محقق شدنش به خودمان فرصت نمی دهیم.

من حالا دارم به حس رضایت می رسم… حالا دارم تاثیر حذف اینستاگرام را در خودم می بینم… حتی اگر بخواهم دوباره به فضای اینستاگرام برگردم حتما با یک برنامه عالی انجامش می دهم…

به خودت فرصت بده ….